Kanariar Uharteetako azken hilabeteetako egoera jasanezina izaten hasi da bertara iritsi diren pertsonentzat. Espainiako Gobernuak Lesbosen aplikatutako eredua aplikatzen ari da uharteetan, penintsulara lekualdatzea eragotzi eta Kanaria Handiko “Barranco Seco” eta Tenerifeko “Las Raices” bezalako “aldi baterako kanpamenduak” sortuz. Argi dago Espainiar Gobernuaren estrategia irla harresi bat balitz aurkeztea dela, bertara heltzen direnak isolatzeko eta irteera are zailagoa bihurtzeko, kanporatze kolektiboak erraztuz. Azken finean, jada ezaguna dugun migrazio-politika, Kanariak “Europarako sarbide” bihur ez daitezen bilatzen duen politika.
Migrantez osatutako talde batek Tenerifeko “Las Raices” kanpamentura gehiago ez sartzeko erabakia hartu izanaren albisteak heldu zaizkigu, kanpamentu horren barruan biziarazten dizkieten baldintzak salatzeko eta Europara bidaiatzen utz diezaieten exijitzeko. Kanpoan lo egingo dute irtenbide bat izan arte, jada 4 hilabete baitaramatzate zain. Kanpamentuko baldintzak tamalgarriak direla helarazten digute: janari gutxi, ur hotza, jende pilaketak, hotza eta mediku, abokatu eta itzultzaileen zerbitzu duinak jasotzeko ezintasuna. Eta gainera, horri guztiari barruan polizia-erregistroak daudela gaineratu dute, han lo dauden pertsonei tratu iraingarriak emanez.
Erabat babesten ditugu euren protestak eta Pertsona Migratzaileei Laguntzeko Batzarreko kideak; pasotismo instituzionala gaitzetsi izanagatik, hainbeste hilabeteren ostean pertsona horiei guztiei irtenbiderik eman ez zaielako, eta pertsona horien borrokak eta aldarriak babesteagatik.
Ongi Etorri Errefuxiatuak eta Euskal Herriko Mugak Zabalduz Karabana elkarteetatik elkartasun osoa adierazten diegu Kanariar Uharteetan dauden migratzaileei, migrazioari eta babeslekuari buruzko Europako politikak salatzen ditugu, eta migrazio-ibilbideekin eta beren senideekin biltzeko bidearekin jarraitzen uzteko eskatzen dugu bai penintsulan baita Europako beste leku batzuetan. Inoiz baino gehiago, gaur egun Europara etortzen diren pertsonen aurka dauden politika arrazista eta kriminalen aurka gaude.
La situación de las Islas Canarias en los últimos meses empieza a ser insostenible para las personas que han ido llegando a las islas. El Gobierno español está aplicando el modelo Lesbos en las islas, no dejando traslados a la península y creando “campamentos temporales” como “Barranco Seco” de Gran Canarias y “Las Raices” de Tenerife. Está claro que su estrategia es mostrar a la isla como un muro, aislarlos y dificultarles la salida, facilitando de esta manera las expulsiones colectivas. En definitiva, la misma política migratoria conocida para evitar que Canarias se convierta en la vía de entrada hacia Europa.
Nos llegan noticias de que un grupo de migrantes ha decidido no entrar más al campamento “Las Raices”, situado en Tenerife, en señal de protesta por las condiciones en las que se encuentran dentro de este campamento y exigiendo que les dejen viajar a Europa. Dormirán fuera hasta que se les busque una solución, llevan 4 meses esperando. Nos trasladan que las condiciones del campamento son deplorables: escasa comida, agua fría, hacinamiento, frío y acceso casi nulo a médicos, abogados y traductores. Y, además, añaden a todo esto que está habiendo registros policiales dentro del campamento, con tratos vejatorios a las personas que están allí durmiendo.
Apoyamos totalmente esta protesta y a lxs compañerxs de la Asamblea de Apoyo a las Personas Migrantes que muestran su rechazo al pasotismo institucional que después de tantos meses no ha dado ninguna solución a todas estas personas, y son lxs que están apoyando las luchas y las reivindicaciones de estas personas.
ONGI ETORRI ERREFUXIATUAK Y Mugak Zabalduz Karabana de Euskal Herria expresamos nuestra solidaridad con las personas migrantes que se encuentran en Canarias, denunciamos las políticas europeas sobre migración y asilo, y exigimos que se cumpla la demanda de poder continuar con su ruta migratoria y poder reunirse con sus allegadxs en la península y otros puntos de Europa. Más que nunca, nos oponemos a las políticas racistas y criminales actualmente puestas en pie contra las personas que quieran venir a Europa.
Euskal Herrian pandemiak azken egunetan eragin dituen mugak direla eta, 2020ko Europako Karabanaren jarduerak murriztu behar izan ditugu Bilbon, abuztuaren 29an eta 30ean.
Egun hauetan milaka migratzaile eta errefuxiatuk mugetan pairatzen duten egoera salatuko dugu, Balkanetan bereziki, baita gerra eta bertako fabrikatzaile eta merkatarien industria ere. Erregularizazio eskubidea ere eskatuko dugu.
Nolanahi ere, programa hau ez da behin betikoa, eta eguneratu ahal izango da.
Abuztuaren 29, Larunbata
10:30: San Nikolas plaza, Areatzan, Bilbon: autobusaren irteera (autobusean kobratuko diren 7 euroko prezioa) 11:30: Petronor gasolindegia Sollube errepidean:
Ongi etorri 2020ko Europako karabanara Oinez, Bermeoko Plaza-Kioskora bidean
Bermeoko Plaza-Kiosko:
Migrazio-esperientziak dituzten pertsona desberdinen testimonioak. Serbian eta Grezian egindako argazki erakusketak.
ITP Aero aireontzi militarrak fabrikatzen dituen enpresaren aurrean kontzentrazioa Partehartzaileak: Emakumeok Gerraren Aurka-Mujeres contra la Guerra y Grupo Antimilitarista de Bilbao KEM-MOC.
18:00, Santurtziko portuko begiratokia.
Kontzentrazioa Partehartzaileak: Zierbena Sarea eta LGEA (La Guerra Empieza Aquí- Gerra Hemen Hasten Da)
Europa gotorlekua, pandemiaren testuinguru globalean aurrera egiteko prozesua gelditu beharrean, norabide autoritario batean beste jauzi kualitatibo bat ematen ari da, bere praktika nekropolitikoak biziberritzeko estrategia berrituekin.
Portuak itxi dira, Grezian eta Hungarian asilo-eskubidea eten da, isiltasun hilgarria gertatu da kanpoko mugetan dauden errefuxiatuen inguruan, barneko mugen artean dauden pertsonen inguruan edota gure hirietan, CIES/CPRetan, CETIetan, atxiloketa-esparruetan eta Libiako kontzentrazio-esparruetan bizi diren ikusezinen gainean.
Gero eta hesi altuagoak eta maltzurragoak altxatzen dira Europa hegoaldeko mugetan, eta, Greziaren kasuan bezala, gas negar-eragileekin eta beroan egindako itzulketa masiboekin defendatzen dira, Europako Batzordeko presidentearen zuzeneko bedeinkapenarekin eta komunikabide handien txaloarekin. Orain, Covid-19ren pandemia Afrikako eta Ekialde Ertaineko pertsona migratzaile eta errefuxiatuen aurkako estigma berri baten hedapena errazten ari da. Une honetan, miseriatik eta gerretatik ihesi daudenei, dela pateretan datozenei, dela hemen baldintza ankerretan eta esklabutza-soldatekin bizi direnei, leporatzen zaie pandemia zabaltzea eta bertako europarren bizitza arriskuan jartzea. Zitalkeria hori naturaltasunez onartzen da eta azkar hedatzen hasten da herri-sektoreen artean. Eta Frontexek horretan nahita laguntzen du, migratzaileen osasun-kontrolen ezarpena lotsagabeki iragarriz, turisten gainean egiten ez direnak.
Balkanetako Ibilbidea, aurtengo karabanaren helburua, hainbat gobernuk migratzaileen kontrolean unitate militarrak eta Frontexeko agenteak hedatzeko pandemia erabili izanaren adibide bat da; izan ere, Frontexak 2020an, 420 milioi euro baino gehiagoko aurrekontuarekin, ia % 35 handitu du urteko diru-sarrera, praktikan giza eskubideak urratzera bideratutako europar aurrekontua. Horren froga latza dira Kroaziako mugako poliziak herrialde islamdarretatik etorritako migratzaileei egindako umiliazioak buruen gainean gurutze kristaua margotuz Eta hori guztia Kroaziak 2020ko Kontseilu Europarraren presidentzia zuen bitartean.
Uda honetan, EB Migrazio Ituna bultzatzen saiatzen ari da, mugak gehiago blindatzea eta migratzaile irregularrak kanporatzea oinarri hartuta.
Karabanak aurten ez gaitu nahiko genukeen lekuetara eramango, beste pertsona batzuen bizitzak desagertzen diren tokietara, heriotzan eta ikusezintasunean. Gure interposizio-gorputzak ez dira Ceutan egongo, Lesbosen edo Bihacen.
Milaka familiak ezin izan dituzte senideak lagundu bizitzaren azken uneetan. Ildo horretan, nola ez gogoratu 2019ko karabanan gurekin egon ziren lekukoek, desagertutako pertsonen senideek, utzi zizkiguten kontakizunak.
Osasunerako eskubide unibertsala eta hori bermatzen duen osasun-sistema publikoa funtsezkoak direla agerian geratu da, gastu militarraren eta armen ekoizpenaren eta trafikoaren kontraposizioan. Krisi sozial eta sanitario honek eta alarma-egoerak agerian utzi dute konfinatzea sistema heteropatriarkal, kapitalista eta kolonialean dugun lekuak zeharkatzen duela. Oinarrizko lanez hitz egiten da, normalean produkzio-lanarekin erlazionatzen direnak, merkataritzari lehentasuna ematen zaio bizitzaren gainetik, eta sistemari produktiboak edo funtzionalak ez zaizkion bizitzak baztertzen dira. Krisi honek, ordea, praktikan agerian utzi du benetan funtsezkoak diren lanak bizitzak zaintzearekin zerikusia dutenak direla, baita emakume migratzaile askok etxe-barnean, elikagaiak biltzean eta abarretan egiten dituzten lanekin zerikusia dutenak ere.
Nekazaritza sektoreko erakunde handiek gobernuen esku-hartzea eskatu dute. Berehala konturatu ziren kostu txikiko eskulana ezingo zela landetara iritsi. Karabanarekin bisitatuko genukeen Saluzzoko alkatea kexu zen: “Bederatzi mila langile falta dira fruta biltzeko, eta horietatik % 75 atzerritarrak ziren. Horiek gabe, aurten ez da ahabirik, albarikokerik eta aranik izango “. (Duela urte asko, bertan sasoiko langileen zelai lotsagarri bat dago, non Italiako hegoaldeko Rosarnotik etorritako eta ondoren Lepera joandako pertsona migranteak izan ohi diren).
Huelvan, marokoar fruitu gorriko emakume langileen bizi-baldintzak, pandemiatik haratago, prekarietate-eredu patriarkal baten ondorio zuzena dira, laneko eta osasuneko urraketa-baldintzak betikotzera bideratuta. Aurten, mugak ixtearen ondorioz, hasieran hautatutakoak baino hamabi mila langile gutxiago iritsi dira, eta % 10 baino ez dira beste uzta batzuetan lan egitera joan. Etxebizitza osasungaitzetan metatuta, ur korronterik eta elektrizitaterik gabe eta osasun-arreta egokirik gabe, harrapatuta geratu dira, jatorrizko herrialdeetara itzuli ezinik.
Pantailen bidez, kezka handiz ikusi ditugu politikaren eta eguneroko bizitzaren militarizazioa, autoritarismoa eta poliziaren indarkeria arrazista. Baina, era berean, itxaropenez ikusi ditugu erresistentzia komunitarioko ekimen solidario asko, eta emozioz inplikatu gara, eta, gainera, horietako asko pertsona arrazizatuen kolektiboek, afrikar komunitateek eta afrikar ondorengoek gidatuak izan dira, hala nola #Inorezdailegala Euskal Herrian, #RegularizaciónYa espainiar Estatuan, #SanatoriaSubito Italian eta munduko mobilizazioak arrazismoaren eta polizia-indarkeriaren aurka.
Pandemiaren jatorriaren ingurumen-degradazioa eta larrialdi klimatikoko testuinguru batean behartutako desplazamenduaren perspektibak ere kezka dira 2020ko Europako karabana osatzen dugun erakunde eta kolektiboen artean. Pandemiak erakutsi digu herrialde bakar bat ere ez dagoela hondamendi globaletatik salbu, nahiz eta lurralde eta klase sozial ezberdinetan eragin oso desberdina izan. Klimaren aldeko Martxa aurrekaririk gabeko mobilizazio mundiala izan da COP25en aurrean. Politika neoliberalen eta gobernuen ekintza ezaren aurrean, herritarrak altxatu egin dira etorkizuna arriskuan ikusten duten gazteen eta, korporazio transnazionalen aurrean bizitza jokoan jarrita, planeta defendatzen duten komunitate indigenen lidergoarekin.
Bigarren urtez jarraian, Mugak Zabalduz Karamank eta CarovaneMigranti esperientziak partekatzen ditugu, Espainiako, Italiako eta Europako gobernuen politikak salatzeko. Hauei exijitzen diegu:
Premiazko erregularizazio iraunkorra administrazio-egoera irregularrean dauden pertsona guztientzat. Familien berrelkartzeak bermatzea ere exijitzen dugu.
Atzerritarren Legea eta Araudiaren indargabetzea.
ABZ/CIE zentroak ixtea eta kanporatze zigortzaileari alternatibak garatzea, betiere arreta berezia jarriz gure herrialdean migratutako pertsonen errotze-egoerari.
Etxeko langileei babes espezifikoa bermatzen dien LANEren 189. artikulua berrestea.
Frontex desegitea eta polizia balkanikoen mugen kontrolaren azpikontratarekin amaitzea.
Nazioarteko zuzenbidearen aurkakoak diren beroko itzulketen kate bortitzarekin amaitzea.
Migratzaileekin solidarioak diren pertsonen eta erakundeen sarekada arrazistak eta xenofoboak eta jazarpena eta kriminalizazioa desagerraraztea. Talde neofaxisten ekintza bortitzak ezin du jarraitu Balkanetako ibilbidean.
Giza eskubideak errespetatzen ez dituzten hirugarren herrialdeekin (Libia, Turkia, Niger edo Maroko) itzultze- eta berrartze-akordioak bertan behera uztea. Inor ez da bidali behar tortura, jazarpena edo mehatxuak jasan ditzakeen herrialde batera. Mugak kanpora ateratzeak mesede egiten die giza eskubideak bermatzen ez dituzten gobernu ustelei eta haien adostasunarekin jarduten duten mafiei.
Igarobidean dauden pertsonentzako bide legal eta seguruak, herrialde hartzaileetan beren eskubideak bermatzen dituztenak, pertsonen zapalketa, abusuak, indarkeria, salerosketa eta trafikoa saihestuz.
Nazioarteko zuzenbidearen xedapenak errespetatzea, bereziki errefuxiatuei buruzko Genevako Konbentzioa eta migratzaileak babesten dituzten arauak.
Egoera bereziki zaurgarrian dauden pertsonentzako berme espezifikoak, nazioarteko babesa emateko prozedura erkideei buruzko Europako Zuzentarauan ezarritakoak: sexu-indarkeria jasan duten emakumeak, pertsonen salerosketaren biktimak, adingabeak, LGTBI pertsonak, etab.
Itsas salbamenduko ontziek Mediterraneoan bizitzak salbatzeko erreskate-lana askatasunez egin ahal izateko eta salbamendu publiko humanitarioa EBren eskumenekoa izateko baimena.
Harrera-politika duinak eta eraginkorrak
Dublingo Erregelamendua eta Itzulerari buruzko Europako Zuzentaraua, Lotsaren zuzentaraua izenaz ezagutzen dena, indargabetzea.
Herrien Auzitegi Iraunkorrak migratzaileen eta errefuxiatuen eskubideak urratzeari buruz Bartzelona, Palermo, Paris eta Londresen egindako saioetan (2017-2019) egindako gomendioei jarraitzeko, bai eta NBEko errelatoreak migrazio-bidean desagerpenei buruz egindako txostenari eta gobernuz kanpoko hainbat erakunderi buruz egindako proposamenei jarraitzeko ere eskatzen dugu, hala nola, Libian gertaturiko eskubideen urraketari buruz Amnistia Internazionalarenak (2017ko abenduko txostena)
Nazio Batuen Genevako Kontseiluaren esparruan negoziatutako Nazioz gaindiko Enpresen eta Giza Eskubideen errespetuaren arloko beste enpresa batzuen kontrolari buruzko Tratatu Loteslea onartzea proposatzen dugu.
Langile migratzaile guztien eta horien familiakoen eskubideak babesteari buruzko Nazioarteko Konbentzioa berrestea.
Eta, azkenik, justizia eta babes klimatikoa bermatzea, enpresa kutsatzaileen jarduera kontrolatzea eta zigortzea, eta 2016an berotegi-efektuko gasen isurketak murrizteko eta berotze globala arintzeko sinatutako Parisko Akordioari jarraitzea.
Elkartasuna herrien eta pertsonen arteko bide komuna da behartutako joan-etorriak eragiten dituzten zergatien aurrean. Ezin dugu beste aldera begiratu edo gure herrialdeetan zailtasun ekonomiko asko ditugula argudiatu. Neokolonialismoak enpresa transnazional europarren forma du, eta merkataritza eta inbertsio arauak, herrialde aberatsetatik herrialde txiroetarako diru-fluxua alderantzizko zentzuan ezarritakoa baino askoz txikiagoa izatea eragiten dutenak. EBk herrialde pobretu horien guztien osasun-krisiaren konponbidean esku hartzeko betebehar politikoa du. Mugek ezin dute koronavirus izena izan, eta gure herrialdeetara iristen den pertsona oro giza eskubideen arabera artatu behar da.
Mugak Zabalduz Karabanak espainiar Estatuan izango dituen bi topagunetan parte hartzera gonbidatzen zaituztegu, baita Valentzia edo Bilboko ekintzen eta ekitaldien proposamenarekin bat egitera ere.
Dakizuenez, pandemiak Euskal Herrian azken egunetan eragindako egoera dela eta, Europako karabana 2020 ekimenak abuztuaren 28, 29 eta 30era murriztu behar izan ditugu Bilbon.
Hiru egunetan milaka migratzailek eta errefuxiatuk mugetan, bereziki Balkanetan, pairatzen duten egoera salatuko dugu.
Edonola ere, programa hau ez da behin betikoa eta eguneratu egin daiteke.
ABUZTUAREN 28, OSTIRALA
Eguneko gaia: gerra eta arma trafikoa. Gerra- eta elkartasun-portuak. GKEetako erreskate-ontziak.
Como sabéis, debido a las limitaciones provocadas en los últimos días por la pandemia en Euskal Herria, hemos tenido que reducir las actividades de la Caravana Europea 2020 en Bilbao a los dias 28, 29 y 30 de agosto.
Los tres días denunciaremos la situación que miles de personas migrantes y refugiadas sufren en las fronteras, especialmente en los Balcanes.
En cualquier caso este programa no es definitivo y podrá ser actualizado.
VIERNES 28-AGOSTO
Tema del día: La guerra y el tráfico de armas. Puertos de guerra y solidaridad. Los barcos de rescate de las ONG’s.
Acciones:
Concentración en la fábrica de armas ITP Aero Barakaldo
Manifestación en el puerto de Bilbao en Santurtzi-Zierbena
Marcha del puerto a la plaza de Santurtzi
Bus:
Ida: 16:30, San Nicolás (Bilbao) – Barakaldo – Santurtzi
Vuelta: 20:30, Santurtzi – Bilbao
Precio: 3 € (se cobrará en el bus)
SÁBADO 29-AGO
Tema del día: Explotación laboral de la población migrante. Trabajo agrícola, doméstico y en la pesca.
Acciones:
Concentración en el mural OEE Busturialdea a la entrada de Mundaka
Marcha de Mundaka a Bermeo. Exposición,…
Tiempo libre y comida por cuenta propia (bokatas,…) de 13:30 a 16:00
Intervenciones sobre el Tema del día
Bus:
Ida: 10:30, San Nicolás (Bilbao) – Mundaka
Vuelta: 19:00, Bermeo-Bilbao
Precio: 7 € (se cobrará en el bus)
DOMINGO 30-AGO
Tema del día: ¡Regularización YA!
Acciones:
Manifestación Marea Horia (Marea amarilla) en la bahía de Plentzia/Gorliz
SAPAk ekoiztu, Turkiak eraile eta Kurdistan suntsitu
Sarritan, armen ekoizpen eta trafikoa urrutiko gertakari gisa ikusi ohi dugu. Aitzitik, armagintza enpresa handi batzuk gure etxeetatik gertu daude, gure zergaz diruz lagunduta. Ekoizpen zibilaren estalkipean, hemendik milaka kilometrora heriotza ereiten dute, eta migratzera behartzen dute. Euskal Herrian, 100 konpainia inguru dira euren jarduna armagintzan oinarritzen dutenak
Espainiako sektore militarraren parte garrantzitsu dira, besteak beste: Aernova eta ITP arlo aeroespazialean, SENER misil eta elektronika militarrean, edota SAPA. Euskal enpresek ekoitzitako armagintza produktuak nagusiki, honakoei zuzentzen zaizkie: Espainiar estatuko defentsa ministeritza eta indar armatuei, AEBei, Turkia, Saudi Arabiari, Marokori, Israeli, Yemeni eta Siriara. Gatazketan giza eskubideen eta nazioarteko zuzenbide humanitarioaren urraketa larriak hiltzen eta egiten dituzten herrialdeak, hala nola Yemenen, Kurdistanen edo Palestinako lurraldeetan.
SAPAK negozioa egiten du gerrarekin. Nagusiki ekoizpen militarra egiten du, milioi askoko kontratuekin. Hainbat txostenen arabera, espainiako seigarren enpresa da “armagintza” azpisektorean. Bere produktuen artean, tiro eraginkortasun handiko artilleria, gerra gurdiak, kainoiak eta blindatuak ditu. Bezeroei dagokionez, besteak beste Ameriketako Estatu Batuetako ejerzitoa. SAPAren teknologia aurrerapenei esker, AEBek zuzendutako tankeak azkarrago mugitu ahal izango dira, munduko edozein txokotan euren helburuak kolpatzeko.
SAPA teknologia duen Leopard borroka-gurdia Kosovoko eta Afganistango gerran erabili zuten, eta Qatar eta Turkia bezalako herrialdeek eskuratu zituzten, Siriaren aurkako gerran sartuta baitzeuden, edo “Tigre helikopteroa (laguntzakoa eta suntsitzekoa) Afganistanen aurkako gerran erabili zen. Denetik dute suntsitzeko.
Gainera, “borrokarako ibilgailu blindatuak, armetarako armak” edo munizioa saldu diete Alemania, Saudi Arabia, Estatu Batuak, Indonesia, Oman, Erresuma Batua eta Suitzari. Ekoizpen militarraren bidez, Turkiak Kurda populazioaren kontra egiten dituen lurreko eta aireko erasoei laguntzen diete, herri hau hiltzen eta hiltzen lagunduz. Yemengo biztanleak hiltzen dituen Saudi Arabiara gerrako materiala esportatuz ere lagundu dute.
Aurten, 2.100 milioi euroren truke, Indra Sistemas, Santa Barbara Sistemas eta Escribano Mechanical & Engineering enpresekin batera, 348 gurpil gaineko borroka-ibilgailu (VCR) 8×8 hornituko dituzte. Lurraren Armada eta Defentsa Ministerioaren behar guztiei erantzungo diete.
Gerra txikizioa da. Gerretan, heteropatriarkatua esponentzialki biderkatzen da, emakumeon gorputzak borroka gune eta gerrako sari bilakatuz. Emakumeen aurkako muturreko biolentzia etsaiaren suntsipenerako estrategiaren parte da. Honek dakarren giza eskubideen haustura ikaragarriak ez du, antza denez, garrantziarik, sarraski honen arrudunentzat.
Armak ekoizteak ez garamatza bakerantz. Armak ekoizten badira, goizago ala beranduago, erabili egingo dira. Administrazio publikoak eginkizun garrantzitsua du ekoizpen militarra ekoizpen zibil bihurtzeko politikak bultzatzeko, lanpostuak salbatuz. Ziur gaude arma industria jendartearentzako erabilgarria den industria zibil bat bilaka daitekela. Hamaika arrazoi daude, nahikoa eta sobera, gerrarako ekoizpena gelditzeko beharraz jabetzeko.
Ez gara politika hiltzaile horien konplize, inoiz ez gara egongo bizitzak suntsitzen dituztenen alde. Hil edo pobretu egiten dituzten politikak salatzen jarraituko dugu. Gure gobernuei bizitza kapitalaren interesen gainetik jarriko duen eredu sozial bat exijitzen jarraituko dugu, pertsona guztientzako eskubide eta berme sozialak erabat aitortuz. Dagoeneko beharrezkoak dira neurri administratiboak eta ekonomikoak, pertsonak babesteko.
Eskubideak denontzat !!!!
Inor ez da ilegala !!!
Kurdistanekin elkartasuna !!!
Gastu militarrak gastu sozialetarako !!!!
Mugak Zabalduz Karabana, Bake Ekintza Antimilitarista eta ????????
EUSKAL HERRIKO ARMAGINTZARI STOP
SAPAk ekoiztu, Turkiak eraile eta Kurdistan suntsitu
Vemos la fabricación y tráfico de armas como algo lejano. Sin embargo, en ocasiones las empresas más importantes de armamento se ubican cerca de nuestras casas y son financiadas con parte de nuestros impuestos, bajo el velo de la producción civil, crean muerte y destrucción a miles de kilómetros de aquí y provocan migraciones. Cerca de 100 compañías afincadas en Euskal Herria centran sus actividades en el ámbito armamentístico.
Empresas vascas como principales productoras de los sectores militares españoles son: Aernova e ITP en el aeroespacial; SENER en misiles y electrónica militar y SAPA. El material armamentístico producido por las empresas vascas va destinado, principalmente, a los ministerios de defensa y Fuerzas Armadas del Estado español, EEUU, Turquía, Arabia Saudí, Marruecos, Israel, Yemen y Siria. Países que matan y cometen graves violaciones de derechos humanos y del derecho internacional humanitario en conflictos, como en Yemen, Kurdistan o en los Territorios Palestinos.
SAPA hace negocios con la guerra. Es una empresa dedicada principalmente a la producción militar, con millonarios contratos. Se trata, según distintos informes, de la sexta compañía a nivel estatal en el subsector de “armamento”. En su catálogo de productos figura artillería eficiente con alta efectividad de disparo, los carros de combate, cañones y blindados en general, mientras que entre sus clientes está nada más y nada menos que el ejército de Estados Unidos de América. Gracias a los avances tecnológicos de SAPA, los carros con bandera americana podrán moverse más rápido a la hora de golpear a alguno de sus objetivos en cualquier parte del planeta.
El carro de combate Leopard que dispone de tecnología de SAPA, fue usado en la guerra de Kosovo y Afganistán y fueron adquiridos por países como Qatar y Turquía que a su vez están implicados en la guerra contra Siria, o “el helicóptero Tigre (de apoyo y destrucción) fue usado en la guerra contra Afganistán. Tienen de todo para destruir.
Además, han vendido “vehículos blindados de combate, armamento para ejércitos” o munición a países como Alemania, Arabia Saudita, Estados Unidos, Indonesia, Omán, Reino Unido y Suiza. Contribuyen con la producción militar a las ofensivas terrestre y aérea que realiza Turquía contra la población Kurda, matando y ayudando a la exterminación de este pueblo. También han contribuido exportando material de guerra a Arabia Saudí, que mata a la población de Yemen.
Este año y por valor de 2.100 millones de euros, junto con Indra Sistemas, Santa Bárbara Sistemas, y Escribano Mechanical & Engineering se van a ocupar del suministro de 348 Vehículos de Combate sobre Ruedas (VCR) 8×8. Van a dar respuesta a todas las necesidadesEjercito de Tierra y del Ministerio de Defensa.
La guerra es destrucción. Además, en las guerras el heteropatriarcado se multiplica exponencialmente hasta el infinito convirtiendo los cuerpos de las mujeres en campos de batalla y en parte del botín de guerra. La violencia extrema contra las mujeres forma parte de la estrategia de destrucción total del enemigo. A pesar de la terrible violación de los derechos humanos que supone, esto no parece importar a los responsables de tanta barbarie.
La fabricación de armamento no conduce a la paz, y si se fabrican armas, tarde o temprano terminarán utilizándose. La administración pública tiene un importante papel que cumplir en el impulso a políticas de conversión de la producción militar en producción civil, salvarguardando los puestos de trabajo. Hay argumentaciones de sobra para llegar a la conclusión de la necesidad de dejar de producir para la guerra.
No somos cómplices de esas políticas asesinas, nunca estaremos de parte de quienes destruye vidas. Seguiremos denunciando sus políticas que matan o empobrecen. Seguiremos exigiendo a nuestros Gobiernos un modelo social que anteponga la vida a los intereses del capital, con un reconocimiento pleno de derechos y garantías sociales para todas las personas. Son necesarias ya medidas administrativas y económicas, dirigidas a asegurar la protección de todas las personas.
DERECHOS PARA TODAS !!!!
Inor ez da ilegala !!!
Kurdistanekin elkartasuna !!!
Gastu militarrak gastu sozialetarako !!!!
Caravana Mugak Zabalduz, Bake Ekintza Antimilitarista eta ???
Azken urteetan, Euskal Herritik, eta “Mugak zabalduz karabana” ekimenpean, parte hartu izan dugu Grezia, Italia eta Hegoaldeko Mugara joandako karabanetan, Europar Batasunak migrazioaren kontuan daraman politika hiltzailea salatzeko asmoz
Aurten euskal Herrian geratukoa gara baina ez gara isilik geratuko, garrantzitsua iruditzen zaigulako hemen bertan egiten diren jarduera politiko eta ekonomikoak -eta horien ondorioak pertsonen bizitzetan salatzea.
Gaur hemen gaude Nafarroako landa eremua eta bertan lan efgiten duten pertsonen eskubideak defendatzeko. Elikadura burujabetza, nekazaritzan eta abeltzaintzan ingurugiroarekiko errespetuzkoa den bertako ekoizpena eta familia arloko ustiapenaren alde gaude, baina ez langileen baldintza prekarioen kontura.
Behin eta berriz errepikatuko dugu, ez da kasualitatea, egiturazko arrazakeria baizik.
Salatu egingo dugu pertsona migratzaileen manipulazioa beren eskulanei ahalik eta etekin gehiena xurgatzeko, bai osasun arloan, bai etxeko zainketetan, bai kontserba-lantegietan, edo baita landa eremuko langileen kasuan ere. Eta hau gertatzen da Gizarte-segurantzaren laborantza-erregimenari eta Atzerritarren Legeari esker, langile migratzaileen zapaltzeaz elikatzen den produkzio-sistema baten euskarriak direlako.
Gaur “Huerta de peraltan” egon gara eta bertan kontatu digute langileek enpresak ez duela hitzarmena betetzen eta zenbait langileen kontrako salaketa kanpainarekin dirauten.
UVESAn ere egon gara eta bertako langileek kontatu digute pairatzen duten egoera: soldata baxuak, malgutasun handia, gehigizko lan erritmoak eta osasun-arloko baldintza kaxkarrak.
Castel-Ruizen ere egon gara. Babesa eman nahi izan diegu beraien eskubideen alde borrokan diarduten langileei. Kontatu digutenez, enpresak kaleratu ditu eta beraien jatorriaren araberako estigmatizazioa egin du. Kaleratze hauek salatu izan dira epaitegian eta lehenbiziko epaiketa uztailaren 29an izango da.
Lan-baldintzak hobetzea eskatuko dugu, eta gutxienez laborantza lan-hitzarmenek agintzen dutena bete dadin.
Desde Euskal Herria, y bajo la iniciativa “Abriendo fronteras – MugakZabalduz” hemos participado en las caravanas a Grecia, Italia, Frontera Sur en los últimos años, para denunciar las políticas criminales de la Unión Europea en materia de migración.
Esteaño nos quedaremos en Euskal Herria pero no calladas. Nos parecía importante denunciar las prácticas políticas y económicas que se realizan aquí y sus consecuencias sobre la vida de las personas.
Hoy estamos aquí para defender el campo Navarro, y a las personas que tyrabajan en el. Defendemos la soberanía alimentaria, producción local y respetuosa con medio ambiente, y una agricultura y ganadería basada en las explotaciones de tipo familiar, pero no a costa de las precarias condiciones laborales de los y las trabajadoras.
No nos cansamos de repetir, que no es casual, es racismo estructural. Denunciaremos la instrumentalización de las personas migrantes por su “utilidad como mano de obra” tanto en el ámbito sanitario, de cuidados en el hogar, en fábricas agroalimentarias, oen el campo. El régimen agrario en la Seguridad Social y la Ley de Extranjería son soportes de un sistema de producción que se nutre de la explotación de mano de obra migrante.
Hoy hemos estado en Huerta de Peralta escuchando los y las compañeras trabajadoras que nos han contaron como la empresa sigue incumpliendo el convenio y mantienen las campañas de acusaciones que viven ciertos trabajadores.
Hemos estado en UVESA donde siguen siendo una constante los bajos salarios, la alta flexibilidad, los ritmos altos de trabajo y las deficiencias en salud laboral.
También hemos estado en Castel-Ruiz para dar nuestro apoyo a los y las trabajadoras que tras reclamar sus derechos, la empresa ha reaccionado despidiéndolos y tratando de estigmatizar a los de una determinada procedencia. Despidos que han sido también denunciados en los juzgados, el primero de los juicios será el próximo 29 de julio.
Reclamamos la mejora en las condiciones de trabajo en campo, y como mínimo que se cumpla lo establecido en los convenios laborales agrícolas.
otvorene granice отворене границе odprte meje frontiere aperte abriendo fronteras ανοιχτά σύνορα frontières ouvertes دودح ةحوتفم obrim fronteres mugak zabalduz wazi mipaka abrir as fronteiras offene grenzen kalixkuatl tlapouki diguante niary rew open borders Caravana Abriendo Fronteras eta CarovaneMigranti
Azkenean konta dezakegu! Badugu udako karabanarako helmugak eta datak!
Pandemiaren eraginez, urtarrilean Balkanetako ibilbidera bidean egingo genuen karabanaren norabidea aldatu dugu. Baina ezin izan du gure sarearekin, inoiz baino aktiboago jarraitu baitu topaketa birtualen bidez, egoera berrira eta Europako gobernuak ematen ari diren erantzunetara egokitzeko nola egin pentsatzen.
Ezinbestekoa iruditzen zaigu Afrikako eta Ekialde Ertaineko gerretan Europako gobernuen konplizitatearen salaketarekin aurrera jarraitzea, horiek baitira ehunka mila pertsonaren nahitaezko lekualdatzearen jatorria. Halaber, barne-ibilbideetan zehar ibili nahi dugu, Europan eta haren mugetan, batez ere ahaztutako Balkanetako ibilbidean eta Mediterraneoan, migratzaileen eskubideak gero eta gehiago urratzen ari diren arrastoari jarraituz. Europar Batasuneko migrazioaren aurkako politikak errotik aldatzea nahi dugu, eta gure hirietan eta herrietan baldintza ankerretan bizi eta lan egiten duten pertsona guztiak erregularizatzea.
Derrigorrezko distantziak ez du eragotziko adosten eta aurrera bidaiatzen jarraitzea, Europako sarea indartuz, planetaren hegoaldeko pandemiaren aitzakian iragartzen ari diren politika eta neurri are gogorragoei erantzun sendoagoa emateko.
Egia da ezin izango garela nahi genukeen modura mugitu, faltan botatzen ditugun besarkadak eman baina beste aukera bat aurkitu dugu, eta zuekin guztiekin egon nahi dugu. Kontatuko dizuegu! Garaiz zabiltzate, abuztuan delako. Europako hainbat lekutan aldi berean eta Internet bidez koordinatuta egingo den karabana alternatiboa planteatzen dugu: Espainiako Estatuan Caravana Abriendo Fronteras taldeak Valentzian eta Bilbon egingo ditu bere jarduerak, eta Carovane Migranti, berriz, Torinon, Triesten eta Briançonen. Halaber, Europako karabanaren ekintzak egongo dira Catanian eta Palermon. Abuztuaren 27a, 28a, 29a eta 30a dira karabanarako egunak, baina 26a arratsaldez ere erreserbatu nahi dugu, fisikoki parte hartzen duten pertsonak hartzea aurreikusita baitago. Valentzian eta Bilbon, goizak izango dira esperientziak, borrokak eta proposamenak ezagutzeko eta eztabaidatzeko, online bidez egiten diren esku-hartze komunetan oinarrituta; profil desberdinak dituzten pertsonek parte hartuko dute horietan, bai lekukoek, bai ekintzaileek, bai hemen Europan izandako esperientzia eta borroken protagonistek, baina baita Afrikan, Asian eta Ameriketan egindakoak ere. Arratsaldeetan, hurbileko lekuetara joango gara, tokiko eremuetan migratzaileen eskubideen aurkako egoerak salatzeko edo esperientzia positiboak ezagutzeko. Carovane Migrantik sareko erakusketa komunetan parte hartuko du eta 1400 km egingo ditu Torinotik Triestera (Balkanetako atea eta muga) eta Triestetik Briançonera (Frantziako muga). Gradiscako migratzaileak kanporatzeko zentroa eta Cuneo probintziako ustiapen-eremuak ere funtsezkoak izango dira ibilbide horretan.
Europako karabana bat eratuko dugu, Erdialdeko Amerikan, Afrikan eta Asian gertatzen dena ahaztu gabe, Balkanetan, Grezian eta Europako gainerako mugetan, Mediterraneoa barne, eta baita Europar Batasunaren barnealdean ere, bidegabekeria, indarkeria, esplotazio eta arrazakeria egoera salatuko duena, bai Vittoria eta Cassibile (Sizilia), Saluzzo (Piamonte), Lleida Navarra, Almería eta Huelva. Europa osoan milioika emakume migratzailek egindako etxeko lanetan bezala ez gara geldituko. Bizitza guztiak zainduko ditugu!
Laster irekiko dugu inprimakia eta izena emateko epea, eta aurrera jarraituko dugu. Gorde datak eta jarraitu guri!
Mugak Zabalduz Karabana/Caravana Abriendo Fronteras
otvorene granice отворене границе odprte meje frontiere aperte abriendo fronteras ανοιχτά σύνορα frontières ouvertes حدود مفتوحة obrint fronteres mugak zabalduz wazi mipaka abrir as fronteiras offene grenzen kalixkuatl tlapouki diguante niary rew open borders
Tenemos ya destinos y fechas para la Caravana de este verano. Como ya es sabido, la pandemia de la Covid 19 nos ha obligado a repensar y transformar la Caravana que en enero pasado habíamos decidido realizar a los Balcanes . Y queremos hacerlo manteniendo sus ideas fuerza, adaptándolas a las nuevas y difíciles circunstancias provocadas por la pandemia y por las respuestas que los gobiernos europeos están dando a la misma . Siguen siendo centrales en el desarrollo de la Caravana la denuncia de la complicidad de los gobiernos europeos en las guerras en Africa y Oriente Medio, origen del desplazamiento forzoso de centenares de miles de personas , la denuncia de la violación creciente de los derechos de las personas migrantes dentro de Europa y en sus fronteras especialmente en la olvidada Ruta Balcánica y en el Mediterraneo, la exigencia de cambio radical de las políticas antimigrantes de la Unión Europea y de regularizacion de millones de personas invisibles y explotadas, y tambien el fortalecimiento y la ampliación de nuestra incipiente red europea para dar una respuesta mejor a esas políticas y a las medidas aun más duras que ya se están anunciando ahora con el pretexto de la pandemia en el sur del planeta. Y todo ello nos proponemos hacerlo en la nueva modalidad de Caravana que realizaremos a finales de agosto. Ante las dificultades que la pandemia todavía nos causa para movernos con la gran cantidad de personas de años anteriores, nos planteamos la próxima Caravana como una Caravana Europea a realizarse, de forma simultanea y coordinada via internet, en diferentes lugares de Europa: En el Estado Español Caravana Abriendo Fronteras realizará sus actividades en Valencia y Bilbao, mientras Carovane Migranti y Tous Migrants lo harán, principalmente, en Torino, Trieste y Briançon. Los días del desarrollo de la Caravana son 27, 28, 29 y 30 de agosto. En Valencia y en Bilbao las mañanas serán un momento para conocer y debatir sobre experiencias, luchas y propuestas en base a intervenciones comunes via online; en ellas participarán personas con perfiles diferentes, ya sean testigos, activistas o protagonistas de las experiencias y luchas aquí en Europa, pero también en Africa, Asia y las Américas. Por las tardes la Caravana en estas ciudades se moverá para denunciar directamente situaciones que consideramos atentan contra los derechos de las personas migrantes en las áreas locales o también para conocer experiencias positivas. CarovaneMigranti, junto con Tous MIgrants, para sus debates se basará tambien en las exposiciones comunes online y se moverá principalmente desde Torino a Trieste (puerta y frontera de los Balcanes) y desde Trieste a Briançon (frontera en Francia) (alrededor de 1400 km). El centro de expulsión de migrantes de Graditza y los campos de explotación de la provincia de Cunneo serán tambien lugares claves en ese recorrido. En conjunto somos y actuaremos como una Caravana Europea que , entre otras muchas cosas y sin olvidarse de lo que ocurre en Mesoamérica, Africa y Asia, denuncia la situación de injusticia, violencia, explotación y racismo en los Balcanes , en Grecia y en el resto de fronteras europeas, incluido el Mediterraneo, asi como en el interior de la Unión Europea tanto en las explotaciones agrícolas de Vittoria (Sicilia), Saluzzo (Piamonte), Lleida, Navarra, Almería y Huelva, como en el trabajo domestico realizado por millones de mujeres migrantes en toda Europa.
No vamos a parar y a encerrarnos en un sistema contrario a la vida. ¡Vamos a cuidar de todas las vidas! En breve abriremos formulario y plazo de inscripción, y seguiremos avanzando el programa. ¡Reserva fechas y síguenos! Caravana Abriendo Fronteras
